Jan Wilbers (verdienstelijk pianist, oud-docent muziektheorie en compositie aan de conservatoria van Enschede en Osnabrück) heeft een aantal gedichten van mijn hand op muziek gezet. Ze zijn geschreven voor zang, maar ook louter als pianostuk het luisteren waard. Wie luistert, herkent het ritme van het gedicht. Je vindt de muziek inmiddels ook op YouTube (zie onderaan).
Houten duiven spelen winter in het uitgeleefde bos.
Holle uren trekken sporen in het donkergroene mos.
Laatste zichtbaar blijk van leven kwijnt in het gebroken licht.
De natuur lijkt nu nog enkel tot haar regelmaat verplicht.
Onder blad en bast is vaak de kiem voor leven al gezaaid.
Elke knop is een belofte. Storm heeft dor hout uitgezwaaid.
Wat vergaat valt vruchteloos ten prooi aan de vergetelheid.
Regens zullen het verteren. Al wat dood is heeft geen tijd.
Het jaar verschiet van kleur, verschraalt van zinnen
het licht vernauwt zich gaandeweg de tijd
de ijspret naakt, de warmte trekt naar binnen
nu dienen snert en stamppot toebereid.
het daagt al steeds iets later in het oosten
zo lengt mijn schaduw op de koude grond
ik zal mij bij de haard met wijn vertroosten
al weet ik: droge kou is best gezond.
dit sober tijdsgewricht wil moeilijk wennen
al gaat de vorst niet zelden fraai gekleed
ik zal zijn korte heerschappij erkennen
maar winterslaap was meer aan mij besteed.
november – in die maand ben ik geboren
ik wist nog niet van leven en seizoen
het jaar had toen zijn onschuld al verloren
de wereld om mij heen geel, rood en groen
ik wist nog niet van leven en seizoen
dit was geen eind, het ging pas nu gebeuren
de wereld om mij heen geel rood en groen
het zijn sindsdien mijn favoriete kleuren
dit was geen eind, het ging pas nu gebeuren
het was de ouverture voor de vorst
het zijn sindsdien mijn favoriete kleuren
ik laafde mij nog aan mijn moeders borst
het was de ouverture voor de vorst
het jaar had toen zijn onschuld al verloren
ik laafde mij nog aan mijn moeders borst
november – in die maand ben ik geboren
Ollekebolleke
Najaar in Almelo!
Vallende bladeren
Herfsttij – de stad maakt zich
op voor de vorst.
Tijd voor verschillende
spiritualiën,
Herfstbok en Glühwein, dus
leve de dorst!
De winter was lang (rondeel)
De winter wilde niet van wijken weten.
De vorst regeerde door, met straffe hand.
Een witte wade dekte lang het land.
Het mocht bijkans een kleine ijstijd heten.
Hoe vaak heb ik geen stamppotten gegeten?
De kille heerser hield geduldig stand.
De winter wilde niet van wijken weten.
De vorst regeerde door, met straffe hand
en dus werd ook een kou-record gemeten.
Je hunkerde naar zon en zee en zand,
had visioenen van een maagd’lijk strand
en was de geur van lente haast vergeten.
De winter wilde niet van wijken weten.
De vorst regeerde door, met straffe hand.
Deze en enkele andere gedichten vind je – met partituur – ook op YouTube:
Najaar in Almelo (ollekebolleke)
N.B. Jan Wilbers is oud-docent muziektheorie en compositie aan de conservatoria van Enschede en Osnabrück. Hij heeft inmiddels 142 Twentse liederen gecomponeerd, alle opgedragen aan Margareth Beunders, zijn vrouw. Zij heeft een indrukwekkende carrière als concertzangeres. Daarnaast heeft zij zich de afgelopen jaren toegelegd op het vertolken van liederen in het Twents, haar moedertaal.